زمانی برای رها شدن

هی تو
چقدر زود همه چی رو فراموش میکنی،انگار اصلا اتفاقی نیفتاده!
تقصیر تو شاید نباشه،تقصیر این دنیای صفرویکی(دیجیتالی)امروزه
اون همه ادعاها چی شد؟منم جای تو بودم فقط سکوت می کردم!
یادته وقتی یه ریال هم نداشتی ولی توی سرت آرزوهای بزرگی داشتی!؟
میگفتی مردمی که آرزو و هدف دارند فقر نمی شناسند
فقیر بودی ولی احساست تو رو به حرکت وا می داشت!؟
می فهمی چی میگم؟
گذشته ها گذشته،آره میدونم ولی اگه اینطوری پیش بره
آینده ها هم میگذره!
کاشکی آب نمی خوردی فقط برای این که مایه حیاته!
من دیگه حرفی برای گفتن ندارم چون می دونم زندگی امروز
دریچه ای برای ورود این حرفا باقی نذاشته!
پس بخواب و توی رویاهات به رها شدن فکر کن!؟

On the day the wall came down
        They threw the locks onto the ground
        And with glasses high we raised a cry for freedom had arrived

        On the day the wall cane down
        The Ship of Fools had finally run aground
        Promises lit up the night like paper doves in flight

        I dreamed you had left my side
        No warmth, not even pride remained
        And even though you needed me
        It was clear that I could not do a thing for you

        Now life devalues day by day
        As friends and neighbours turn away
        And there's a change that, even with regret, cannot be undone

        Now frontiers shift like desert sands
        While nations wash their bloodied hands
        Of loyalty, of history, in shades of gray

        I woke to the sound of drums
        The music played, the morning sun streamed in
        I turned and I looked at you
        And all but the bitted residue slipped away . . . slipped away